รักวุ่นของเอมี่

เนื้อเรื่อง

   


             ในสมัยที่ยังมีโจรสลัดมากมายมีขุมทรัพย์ซุกซ่อนอยู่มีเรื่องให้ผจญภัยและค้นหาอีกมากมาย มีกษัตริย์ปกครองดินแดนต่างๆ และที่สำคัญ...มีโจรสลัดมากมาย...
   
             เนื่องจาก...ประเทศส่วนใหญ่มีอาณาเขตกว้างใหญ่และอยู่ติดทะเล..ดังนั้นจึงมีหลายครั้งที่โจรสลัดจะบุกเข้ายึดท่าเรือของประเทศนั้นๆ




      " อะ..อะ..เอม..เอมมี่..  หนีไปแล้วช่วยกันตามหาที " เสียงของพระราชาดังขึ้นทำให้เหล่าทหารวิ่งหาองค์หญิงตัวแสบกันวุ่นทั้งวังโดยหารู้ไม่ว่าองค์หญิงหนีออกนอกวังไปแล้วพร้อมแผนที่ขุมทรัพย์เพื่อตามหาแหวนที่จะช่วยให้
สามารถสมปราถนาได้ มันคือแหวนวิเศษที่สามารถขอพีได้เพียงครั้งเดียว


     ท่าเรือ โคเปน

ท่าเรือที่เป็นแหล่งชุมนุมของเหล่านักเดินเรือทั้งหลาย มีการค้าขายกันมากจากต่างเมือง ที่สำคัญเป็นแหล่งชุมนุมของโจรสลัดมากที่สุดของทวีปแห่งนี้

    "...เรื่องอะไรเราจะต้องไปแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก" เสียงหวานของหญิงสาวนางหนึ่งดังขึ้นภายใต้ผ้าคลุม คิ้วขมวดซึ่งแสดงให้เห็นถึงความโกรธที่นางมี

" ท่านพ่อนะท่านพ่อ...ทำลูกได้แสบมาก ข้าจะต้องหนีไปหาแหวนวิเศษให้เจอให้ได้ไหนๆเราก็มีแผนที่แล้ว "

เสียงของเจ้าหญิงเอมี่ตัวแสบที่หนีออกมาจากวังนั้นเอง..เธอบ่นพึมพำกับตัวเองตลอดเวลา
จนกระทั่งเธอได้ยินคนในตลาดพูดถึงโจรสลัดกลุ่มหนึ่งที่มีชื่อว่า โจ๊กเกอร์


   "ก็แค่โจรสลัดเท่านั้นชั้งมันเถอะ " ว่าแล้วเอมี่ก็เดินขึ้นเรือลำหนึ่งที่จอดอยู่ที่ท่า


   เธอถามหากัปตันและขอโดยสารไปด้วยจนสำเร็จแต่พอเห็นธงที่ชักขึ้นเธอแทบอยากจะร้องไห้เพราะมันคือเรือของโจรสลัดโจ๊กเกอร์

ความจริงแล้วดจรสลัดกลุ่มนี้เป็นโจรสลัดขาว..หรือ..โจรสลัดฝ่ายธรรมะ...
เป็นกลุ่มที่จะคอยช่วยเหลือและขับไล่รวมไปถึงกำจัดโจรสลัดดำให้หมดสิ้นไป

ทั้งหมดเดินทางจนหาแหวนพบแต่ไม่พบสมบัติอื่นๆในระหว่างทางที่มาเกิดเรื่องต่างๆขึ้นมากมาย
จนความรักระหว่างโจ๊กเกอร์กับเอมี่เริ่มก่อตัวขึ้น

วันหนึ่งขณะที่ทั้ง 2 กำลังให้คำมั่นสัญญากันว่า เอมี่จะแต่งงานกับโจ๊กเกอร์ ก็มีโจรสลัดกลุ่มหนึ่งเข้ามาประชิด


   " ใครก็ได้พาเอมี่ลงเรื่องเล็กไปขึ้นฝังที "  เสียงโจ๊กเกอร์ดังขึ้น

"ไม่นะฉันจะอยู่ที่นี้ โจ๊กเกอร์ "เสียงของเอมี่ดังขึ้นตลอดทางที่ลูกเรือคนหนึ่งพยายามลากเธอลงเรือเล็ก 



"ไม่นะ ไม่มม "  ภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคื้อโจ๊กเกอร์ที่ถูกดาบของโจรสลัดคนหนึ่งฟันหลัง 
   

ที่ชายฝั่ง 


  " ไปนะครับคุณหนู ลาก่อน " เสียงของลูกเรือคนที่มาส่งเธอเอ่ยขึ้นก่อนจะพายเรือจากไป

"นายไปกับฉันเถอะนะ..อย่า..อย่ากลับไปอีกเลยนะ.." เสียงของเอมมี่เอ่ยขอร้องอย่างสั่นเครือ

"คงไม่ได้หรอกครับ คุณหนู  ผมอยู่กับเรือลำนี้มาตลอด..ผมที่เรือและทุกคนไปไม่ได้หรอกครับ.." ลูกเรือเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ

"ขอให้คุณหนู..มีคววามสุขมากๆ..แทนส่วนของพวกเราด้วยนะครับ..ผมลาละครับ.."ลูกเรือคนนั้นค่อยๆพายเรือห่างออกไปเรื่อยๆจนกระทั่งลับสายตา


  " เทรน์ " เอมี่เอ่ยเสียงสั่นเครือ เมื่อลูกเรือคนนั้นพายเรือออกไป


   " แหวนจ๋า   ได้โปรดคุ้มครองคนสำคัญของฉันด้วย "  เธอเอ่ยทั้งน้ำตาเมื่อน้ำตาหยดลงบนแหวนก็เกิดแสงสว่างขึ้นโดยที่เธอไม่ทันสังเกตก่อนที่เธอจะเดินกลับวังไป


    " โอ๋  เอมี่เจ้ากลับมาแล้ว " เสียงของราชามาโรน์ เสด็จพ่อของเธอเอ่ยขึ้นพลางดึงตัวเธอเข้ามากอดด้วยความคิดถึง  ทันทีที่เธอกลับมาถึงพระราชวัง


   " ท่านพ่อ...ลูกจะพบกับเจ้าชายเพคะ...ตามหมายกำหนดการเดิมเพคะ  "  เสียงของเอมี่เอ่ยอย่างสั่นเครือ 
แบบนี้แหละ ดีแล้วเราอาจจะลืมเขาได้ก็ได้ ไ
ม่แน่เราอาจจะลืมเขาไม่ได้ก็ได้ โจกเกอร์

  
" ได้ลูกรออีก 2 เดือนนะ " องค์ราชาเอ่ยพลางเรียกนางกำนัลมาพาเธอไปยังห้องพัก 

   
    
          2  เดือนต่อมา สองเดือนแห่งความเศร้าสร้อยถึงเวลาที่ต้องพบกับเจ้าชายองค์นั้นแล้ว 
แต่เธอยังทำใจลืมเขาคนนั้นไม่ได้เลย


   " เอมี่...เพคะ   ยินดี...ที่ได้รู้จัก...เพคะ...  " เธอพูดด้วยเสียงอันเศร้าสร้อยโดยไม่มองหน้าอีกฝ่าย


   " แจ็ค  อัลไคน์ ยินดีที่ได้รู้จัก เจ้าหญิง... เอมี่ "    เขาเน้นประโยคที่คำสุดท้าย 

เสียงนั้นฟังดูคุ้นเคยเหลือเกิน..มันทำให้เธอรู้สึกโหยหา..
น้ำใสๆเริ่มมาเอ่อล้นที่บริเวณดวงตา

   เอมี่เงยหน้าขึ้นมองพบว่าเป็น..คนที่เธออยากเจอมาตลอดน้ำตาก็พาลไหลไม่หยุด


  " จะ..โจ๊ก..เกอร์...นั้นใช่นายใช่ไหม..โจ๊กเกอร์"  เธอเอ่ยถามหลังจากกระโดกอดจนเธอและโจกเกอร์ล้มลงไป
กองกับพื้นต่อหน้าข้าราชบริพารและองค์ราชา

"ฮือๆๆเป็นนายจริงๆด้วย..ฉันคิดถึงนาย..รู้บ้างไหม..คนบ้า.." เอมี่เอ่ยพลางทุบอกเขาอย่างแรงจนจุก

"ขอโทษนะ..เอมี่.." โจ๊กเกอร์หรือเจ้าชายแจ๊ค เอ่ยขึ้นพลางลูบหัวเอมี่เบาๆ


  "ทุกคนด้วย  มาที่นี้ได้ยังไงกันนะ " เอมมี่เอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกตัวว่าเป็นเป้าสายตา


    " ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ก็รอดมาได้  ตอนแรกฉันฉุนมากเลยรู้ไหมที่เจ้าหญิงหนีงานหมั้น...รู้ไหม....แต่ว่านะ..ฉันดันไปเจอตัวต้นเรื่องดอดไปอยู่บนเรือซะได้....ตกใจไม่ใช่เล่น " โจกเกอร์หรือเจ้าชายแจ็คเอ่ยพลางทำหน้าแกล้งโกรธ 


    "  ขอ.. ขอโทษ " เอมี่เอ่ยพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย 


    "  เอมี่  ฉันยังไม่ได้ของตอบแทนเลย  ฉัน..อยากได้เธอเราจะไปด้วยกันไหม " นั้นไม่ใช่เสียงของเจ้าชายถามแต่เป็นเสียงของโจกเกอร์ที่ถามเธอและแน่นอนว่า


    ๐  " แน่นอน  โจ๊กเกอร์  "  เอมี่เอ่ยพลางกระโดดกอดโจกเกอร์อีกครั้งซึ่งคราวนี้ไม่ล้มเพราะโจ๊กเกอร์รอรับพร้อมรอยยิ้มอยู่แล้ว

    "ไชโย "เสียงโฮร้องอย่างยินดีของเหล่าคนในวังและเหล่าโจรสลัดทั้งหลายร้องกันอย่างดีใจ 
ส่วนเธอกับโจ๊กเกอร์นะเหรอ โน่น..แอบไปอยู่กันสองคนตรงโน้นแล้ว ทั้งสองตกลงกันแล้ว
หลังงานอภิเษกเราจะไปด้วยกัน

พวกเขาทั้งหมดก็ออกเดินทางสู่ทะเลกว้างอีกครั้ง
เรื่องราวความรักของพวกเขาจะยังอยู่ตลอดไป
เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป


                          the  end  

   happy  ending